درباره سریال:
سریال یاغی (Rebel) سریالی اجتماعی، جنایی، درام، خانوادگی و معمایی به کارگردانی محمد کارت و تهیه کنندگی سید مازیار هاشمی در شبکه نمایش خانگی محصول سال 1400 است؛ فیلمنامه این سریال را نیز محمد کارت، پدرام پورامیری و حسین امیری دوماری براساس رمان «سالتو» اثر مهدی افروزمنش محصول نشر چشمه به رشته تحریر درآوردهاند؛ محمد کارت با نمایش همان نخستین فیلم بلندش «شنای پروانه» با این نقد از سوی برخی منتقدان و مخاطبان مواجه شد که او خشونت را دراماتیک کرده و مشغول لات گرافی است! این انتقاد اکنون با پخش سریال «یاغی» نیز دوباره مطرح شده و این بار نام فیلم را هم به پیوست این نقد میکنند؛ حال پرسش این است که آیا او روایتگر لاتگرافی است یا لاتشناسی و آسیبشناسیهایی زندگیهای آمیخته با خشونت؟ یا پرسش این است که آیا علت جذب مخاطب همین مولفه لاتگرافیست؟ اگر پاسخ مثبت باشد یعنی سقوط اخلاقی جامعه! جامعهای که مردمش از تماشای لات و لاتبازی لذت میبرند! به نظر میرسد در پاسخ به این سوال که آیا «شنای پروانه» و «یاغی» لاتگرافی است یا نه باید به تحلیل جامعهشناختی آنها پرداخت نه نقد زیباییشناسی, از حیث دراماتیک همواره شخصیتهای منفی واجد جاذبه صوری هستند چنانکه اغلب کاراکترهای معتاد به عنوان شخصیتهای دوستداشتنی در ذهن مخاطب میمانند همچنانکه بهروز وثوقی «گوزنها»، بهرام رادان «سنتوری» و نوید محمدزاده «ابد و یک روز» در حافظه تاریخی مخاطب ثبت شدهاند؛ در «شنای پروانه» و «یاغی» اما شخصیتی منفی که همان لات و لوتها باشند نه محبوب که منفورند؛ نه قهرمان که ضدقهرمانند؛ بر این اساس باید گفت که آنها آثاری ضد خشونت هستند؛ خشونت را تقبیح میکند نه تقدیس! گرچه خشونت و لاتبازی را به تصویر میکشد اما این نمایش نه در تایید و ستایش که در نکوهش آن است؛ ضمن اینکه باید در تحلیل این فیلم و شخصیتهای لات و اوباش آن به رویکرد و البته سبقه و کارنامه فیلمساز هم رجوع کرد؛ او در فیلمهای کوتاه و مستندش هم به این سوژه پرداخته بود و در واقع آثار داستانیاش پشتوانهای مستند دارد؛ او هم تجربه زیسته در جغرافیای فیلمش را دارد و سالها در چنین محلات و فضاهایی در شیراز زندگی کرده و هم در اینباره فیلم مستند و کوتاه ساخته است؛ مستند «خونمردگی» از جمله آنهاست که مضمونی اجتماعی دارد و با نگاه آسیبشناسانه زندگی جبرآمیز، فرهنگ لاتی و خشونت غالب برخی از جوانان جنوب شهر شیراز را به نمایش میگذارد؛ او که خودش متعلق به محلههای جنوب شهر شیراز است کاملا به جغرافیای قصهاش تسلط دارد و بنابراین ادا و اطوار درنمیآورد؛ زمانی میتوانیم بگوییم فیلم لاتگرافی است که هم فیلمساز تجربه و شناخت دقیقی از موضوع نداشته و صرفا برای جذابیتهای صوری و بصری و هیجانی به سراغ آن رفته تا تماشاگر را مرعوب کند و هم اینکه این موقعیت و شخصیتها نه برآمده از منطق و مقتضای درونی متن که به عنوانی امری تزیینی به آن الصاق شده باشد؛ این در حالی است که «شنای پروانه» و «یاغی» هیچ یک از این دو ویژگی را نداشته و با نگاهی پاتولوژی و آسیبشناسانه به سوژه و شخصیتهای خود نگریسته و خود به نقد آنها دست میزند؛ قسمت 6 سریال یاغی را میتوانید به صورت قانونی از رسانه فست مووی با مصرف اینترنت نیم بها دانلود کنید.
هیج دیدگاهی ثبت نشده ;(